مراقب پشه آئدس باشید/ ۷ توصیه برای پیشگیری از تب دنگی
بیماری دنگی یکی از مشکلات عمده بهداشتی در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان است. این بیماری ویروسی از طریق بندپایان انتقال می‌یابد.
بخش عمده آمار ابتلا به این بیماری با سفر‌های هموطنان به کشور‌های حاشیه خلیج فارس ارتباط دارد که به دلیل شرایط جوی و سیل‌های اخیر، بیماری تب دنگی در آنها طغیان کرده است.
قبلا این بیماری در مناطقی از جهان مانند قاره آمریکا و سنگاپور با موفقیت کنترل شده بود، اما هم اکنون مجددا بازگشته است.
بیماری دنگی ابتدا در کشور‌های عربی خلیج فارس مانند امارات و عمان و پاکستان رواج پیدا کرد. در ایران نیز ابتدا در هرمزگان و سپس استان‌های دیگر گزارش شده است.
روش انتقال بیماری
پشه آئدس (Aedes) عامل اصلی انتقال ویروس بیماری دنگی به انسان است. پشه ماده با گزش، انسان را آلوده می‌کند، این پشه برخلاف پشه مالاریا در طول روز به خصوص اوایل صبح و نزدیک غروب قبل از تاریک شدن هوا انسان را می‌گزد.
ویروس پس از ورود به بدن انسان تکثیر می‌یابد و فرد آلوده منبع اصلی انتقال ویروس به پشه‌های غیرآلوده است، فرد آلوده به ویروس چهار تا پنج روز و حداکثر ۱۲ روز بعد از شروع علایم می‌تواند ویروس را به پشه انتقال دهد.
دوره کمون بیماری
دوره نهفتگی بیماری چهار تا ۱۰ روز است. بیماری دنگی ممکن است به صورت طیف گسترده‌ای از آلودگی بدون علامت تا بیماری عفونی علامت دار و وضعیت بدون تب تا شرایط وخیم شامل خونریزی و شوک بروز کند.
مراحل بیماری
مرحله اول بیماری بین دو تا هفت روز طول می‌کشد. در این مرحله بیمار به طور ناگهانی دچار تب شدید ۳۹ تا ۴۰ درجه می‌شود. علایم دیگر نظیر سردرد شدید، برافروختگی صورت، قرمزی پوست، درد منتشر بدن، احساس خستگی، درد چشم، فتوفوبی، ضایعات پوستی شبیه سرخجه، درد مفاصل و استخوان‌ها، کاهش اشتها، درد شکم به خصوص طرف راست شکم زیر دنده‌هاست.
در این مرحله تهوع و استفراغ شایع است. گاهی هم سرفه خشک و گلو درد، احتقان حلق و ملتحمه دیده می‌شود.
مرحله دوم بیماری که از روز پنجم تا هفتم شروع می‌شود گفت: در این مرحله فرد به دنبال تب شدید دچار افزایش نفوذپذیری مویرگ‌ها و علایم هشدار دهنده که عمدتا ناشی از نشت پلاسماست می‌شود.
در این مرحله بیمار دچار افت فشار خون، بی قراری، پوست سرد و مرطوب و نبض تند و در نهایت در فرم‌های شدید دچار شوک می‌شود.
افرادی که فاز بحرانی را سپری کردند، شرایط عمومی بهبود یافته، اشتها بازگشته و علایم گوارشی بیمار برطرف شده و در نهایت وضعیت همودینامیک اصلاح و حجم ادرار افزایش پیدا می‌کند.
پزشکان باید با خصوصیات اپیدمیولوژیکی بیماری‌های تب دار منطقه خود آشنا باشند.شباهت علایم بسیاری از بیماری‌های عفونی و غیرعفونی به بیماری دنگی نزدیک می باشد.
در بیماران مراجعه کننده با تب با شروع حاد ناگهانی و بدون علت مشخص، وجود علایم بالینی و یافته‌های اپیدمیولوژیکی، بررسی تست‌های ویروس شناسی در تشخیص کمک کننده است.
درمان این بیماری بر اساس علایم فرد و به صورت درمان‌های علامتی صورت می‌گیرد.
توصیه‌های مهم برای پیشگیری از ابتلا به تب دنگی
* پوشیدن لباس‌های آستین بلند و شلوار بلند و جوراب، در زمان سفر به مناطق همه گیری بیماری
* استفاده از کرم یا مواد دافع حشرات بر مناطق پوست که با لباس پوشیده نمی‌شوند
* استفاده از پشه بند در صورت استراحت در فضای باز
* نصب توری روی درب و پنجره
* تخلیه و تمیز کردن مرتب ظروف محتوی آب گلدان‌های شیشه‌ای، ظروف زیر گلدان و ظروف آب پرندگان و حیوانات
* تعبیه در روی ظروف حاوی آب مانند تانکر
* جلوگیری از تجمع آب راکد در زباله‌ها و ضایعات جامد
سروش
نظر شما :